اولین دسترسی ما به دنیای اینترنت توسط فناوری Dial Up صورت پذیرفت. فناوریای که هر چند تلفن خانه ما را قطع میکرد و اینترنتی با سرعت 56Kbps به ما ارائه میداد، اما همه این معایب تنها پس از باز شدن صفحه گوگل فراموش میشد.
با گذشت زمان، اگرچه هنوز فناوریهای دسترسی به اینترنت در ایران سال ها عقب تر از دنیا بود اما باز هم به حرکت رو به جلوی خود ادامه میداد. اینترنت ADSL فناوری پیشرفته تر و پرسرعت تری بود که در ابتدا تنها در کافینتها یافت میشد اما به ندرت رو به منازل خانگی و شرکت ها آورد. دسترسیای که توسط همکاری مخابرات با شرکتهای ارائه دهنده اینترنت برای کاربران فراهم شد.
اما به موازات پیشرفت اینترنت ثابت، اینترنت تلفنهای همراه نیز توسعه پیدا کرد. در ابتدا اینترنت GPRS بود که در گوشیهای پیشرفته آن روز ها قابل استفاده بود. اینترنتی که میتوان آن را نسخه همراه اینترنت Dial Up دانست. اما با وجود سرعت کم باز هم به دلیل قابلیت دسترسی به اینترنت حین جابجایی، برای کاربران جذاب بود.
به موازات پیشرفتهایی که در ساخت تلفنهای همراه ایجاد شد، نسلهای بعدی اینترنت همراه نیز به میدان آمدند. پس از GPRS اینترنت EDGE به بازار آمد. سپس اینترنت نسل سوم برای کاربران موبایل قابل دسترس شد که البته این اینترنت در ایران، ابتدا و به مدت سه سال تنها برای کاربران اپراتور رایتل امکان پذیر بود. پس از آن و در سالهای اخیر با پیشرفت تلفنهای همراه و امکان تهیه آن ها برای اکثر مردم، اینترنت نسل چهارم موبایل پا به عرصه وجود گذاشت. فناوریایکه به کاربران اجازه تجربه اینترنتی با کیفیت و با سرعت بالا در حین حرکت و جابجایی را میدهد.
در نگاه اول همه مسیر اینترنت ثابت را به صورت اینترنت کابلی میدانستند که نیازمند توسعه پرهزینه زیرساختهای فنی توسط مخابرات و شرکتهای اینترنتی بود. توسعهای که امروزه و پس از عبور از +ADLS 2 به سمت ارائه اینترنت بر روی فیبر میرود. اینترنتی که هر چند بسیار سریع است اما نیازمند هزینه ای زیاد برای کابل کشی به منزل کاربران (Fiber To Home) میباشد. در این میان اینترنت موبایل نیز توسط اپراتورهای موبایل و از طریق سیم کارت به کاربران ارائه میشد.
اما مشکل در جایی آغاز شد که امکان ارائه اینترنت ثابت به کاربران بنا به دلایلی مانند محدودیتهای مراکز مخابراتی امکانپذیر نبود. در این شرایط اپراتورهای همراه میتوانستند مشکل را حل کنند اما اینترنت ثابتی به مشترکین ارائه نمیدادند، بلکه مشترکین حتما نیازمند دستگاهی مانند موبایل یا تبلت بودند که قابلیت پشتیبانی از سیم کارت را داشته باشد.
وایمکس، راه حلی برای اینترنت ثابت بدون سیم
برای حل مشکل، فناوری WIMAX توسعه پیدا کرد. فناوریای که میتوانست به صورت بیسیم و با داشتن مودمی مانند مودم ADSL، اینترنت را برای مناطقی که امکان دریافت اینترنت ثابت کابلی را نداشتند، فراهم سازد. بنابراین وایمکس را میتوان نسل جدیدی از اینترنت ثابت نامید: اینترنت ثابت بدون سیم.
فناوری وایمکس با ایجاد دکلهایی که بردی در ابعاد کیلومتر دارند میتواند با دریافت اینترنت از طریق دکلهای دیگر یا از طریق کابل، دسترسی را در ابعاد بسیار گسترهتری برای کابران فراهم سازد. در طرف کاربران نیز مودمهای وایمکس قرار دارند که میتوانند امواج بیسیم وایمکس را دریافت کنند.
فناوری TD-LTE: نسل جدید اینترنت ثابت بی سیم
فناوری TD-LTE در حقیقت آخرین نسل اینترنت ثابت است که اینترنت را به صورت بیسیم در اختیار کاربران قرار میدهد. این فناوری در مقایسه با سایر فناوریهای اینترنت ثابت از جمله Dial-up، ADSL و WiMAX تجربه سرعت بالاتری را برای کاربران به ارمغان میآورد و محدودیتهایی مانند سرعت پایین، عدم امکان جابجایی مودم، محدودیتهای ظرفیت در مراکز مخابراتی، و ... را بر طرف کرده است.
نام TD-LTE از TDD-LTE گرفته شده است و مخفف عبارت Time Division Duplexing – Long Term Evolution میباشد. همان طور که از نام آن پیدا است، این فناوری بر پایه نسل چهارم اینترنت (4G-LTE) میباشد. فناوری LTE یا تکامل بلندمدت، استانداردی جهت انتقال داده پرسرعت به صورت بیسیم میباشد. این فناوری به دو صورت FD-LTE و TD-LTE ارائه می گردد.
استاندارد FD-LTE که مخفف Frequency Duplexing است در توسعه نسل چهارم شبکه موبایل به کار میرود که با تقسیم پهنای فرکانسی، قابلیت دانلود و آپلود را برای کاربران به وجود میآورد. با این کار دانلود و آپلود همزمان برای کاربران امکان پذیر خواهد بود.
استاندارد TD-LTE که مخفف Time Duplexing است از تکامل فناوری TD-SCDMA به وجود آمده که در آن به جای تقسیم پهنای فرکانسی، دریافت و ارسال را بر روی یک پهنای باند فرکانسی و در بازههای زمانی متفاوت انجام میدهد. با این کار دیگر نیازی به باند محافظ بین بازههای فرکانسی دانلود و آپلود وجود ندارد و میتوان از تمامیظرفیت پهنای باند برای ارسال یا دریافت اطلاعات استفاده کرد. بنابراین سرعت ارسال و دریافت اطلاعات در این روش افزایش مییابد. همچنین میتوان ظرفیت ارسال و دریافت را با کنترل بازههای زمانی تغییر داد.
نحوه استفاده از فناوری TD-LTE
برای استفاده از این فناوری، در حال حاضر شما میتوانید از خدمات یکی از شرکتهای ایرانسل یا مبین نت استفاده نمایید. البته در ادامه دیگر شرکتها و اپراتورها نیز قصد ورود و ارائه این سرویس را دارند.
پس از انتخاب ارائه دهنده سرویس TD-LTE خود، شما نیاز به یک مودم و یک سیم کارت برای استفاده از این سرویس دارید. سیم کارتهای ارائه دهنده این نوع سرویس خاص بوده و تنها قادر به دریافت و ارسال داده میباشند و قابلیت مکالمه با آنها وجود ندارد. همچنین مودمهای این سرویسها نیز خاص میباشد چرا که باید هماهنگ با بازه فرکانسی باشد که شرکت ارائه دهنده سرویس TD-LTE در آن بازه کار میکند.
معمولا مودم و سیم کارت با هم و در یک پکیج در اختیار شما قرار میگیرد. پس از دریافت مودم کافی است از طریق کابل یا وای فای به آن متصل شده و از اینترنت آن استفاده نمایید. بستههای اینترنتی نیز در قالب حجم و سرعت متفاوت قابل دریافت و فعالسازی بر روی سیم کارت میباشند.
مودم ها معمولا نیاز به کانفیگ اولیه دارند که در صورت خرید در قالب پکیج، این تنظیم انجام شده است. همچنین برای انجام تنظیمات بیشتر، میتوانید مانند مودم ADSL با زدن آدرس IP مودم و یوزرنیم و پسورد پیش فرض مودم که بر روی آن نوشته شده است، وارد صفحه مودم شده و سایر تنظیمات مانند تغییر نام SSID و پسورد وای فای مودم، محدودیتهای دسترسی به مودم و سایر موارد را انجام دهید.
مطابق ادعای شرکتهای ارایه دهنده، سرویسهای اینترنت TD-LTE موجود در ایران قابلیت ارائه خدمات و ارسال و دریافت اطلاعات را تا سرعت 40Mbps دارا میباشد. البته میزان سرعت دریافتی شما به موقعیت مکانی شما و تعداد دستگاههای استفاده کننده در محدوده شما نیز بستگی دارد. اما در صورت ارایه سرویس مناسب، در حال حاضر فناوری TD-LTE را میتوان بهترین و سریع ترین فناوری دسترسی به اینترنت ثابت در ایران نامید که میتوانید از آن استفاده نمایید.
به زوردی طی مقاله دیگری، به جزییات دریافت یک سرویس TD-LTE، مزایا و مشکلات حین نصب و استفاده و راههای رفع آن خواهیم پرداخت.
همیارنت خلیج فارس
ارایه دهنده سرویس های برتر اینترنت